Na de regen…

Na een periode vol regen en kou, is het vandaag prachtig lenteweer. De Semana Santa is helaas letterlijk in het water gevallen, maar de processies gingen gewoon door. Ik zag beelden voorbijkomen die (half) in het plastic waren verpakt, zo ook de dragers van de zware Heilige beelden, maar opgeven stond niet in hun woordenboek.

De Mediterraanse bomen en de boeren zijn blij met het vele water wat is gevallen. Eerlijk gezegd ben ik blij dat het zonnetje weer schijnt. De natuur is in volle bloei hier in de bergen, alsof moeder aarde ons uit dankbaarheid een cadeau teruggeeft voor het slechte weer. Overal groeien bloemen en hoor je kabbelende riviertjes. De vogels weten van gekkigheid niet waar ze naartoe moeten vliegen en kwetteren erop los (ok, misschien wat overdreven).

Door het super slechte weer was ik de afgelopen tijd meer aan huis gekluisterd. Dat gaf inspiratie merkte ik. Inmiddels heb ik een logo en visitekaartjes ontworpen en een aparte Facebookpagina aangemaakt die nog verder gevuld gaat worden. Dit alles in het teken van fotografie. Iets wat ik al jaren met passie doe en wat mij nooit verveelt.

Gisteren heb ik een goede vriend aan de telefoon gehad. Het spontane thema van het gesprek was ‘ontvangen’ en plezier hebben in de dingen die je doet. Een koers varen die goed voelt, anders gewoon je koers aanpassen. Plezier vind ik vaak in de meest simpele momenten, in momenten van eenvoud. Het feit dat we vanavond na lange tijd weer buiten in het zonnetje konden avondeten was zo’n geluksmomentje.

Voor mij is ontvangen een lastig thema geweest, omdat dit veel te maken heeft met ‘het jezelf waard vinden om te ontvangen’. Ontvangen is voor mij openstaan voor ervaringen die op het levenspad komen zonder vooroordeel of verwachting. Ontvangen is vertrouwen dat het beste zich op het juiste moment aanbiedt.