Maand: maart 2024

Het voorjaar is definitief aangebroken hier in het Zuiden van Spanje. Overal zie je kleurrijke bloemen, dankbaar voor het beetje regen wat er de afgelopen tijd is gevallen. Er is zelfs gras te zien, al zal dat van korte duur zijn. De zon begint al goed in kracht toe te nemen, heerlijk. De olijfoogst is voorbij. De boeren in de vallei zijn de laatste restjes afval aan het opbranden.

Iedereen geniet op zijn eigen manier van het heerlijke weer. Paco heeft ook lentekriebels en loopt regelmatig weg, een spoor van geur volgend.

Het voorjaar maakt me blij, maar ook wat onrustig. Ik krijg dan een gevoel van heimwee naar iets wat ik niet kan omschrijven. Het gemis van Bartje wordt weer even versterkt als ook het verlangen naar een soort van vrijheid. Nu ik in mijn ‘olijfbomenland’ zit, kan ik de droom om naar het Zuiden te verhuizen niet meer wensen. Wat wil ik? Eigenlijk wil ik niets en tegelijkertijd wil ik alles, wat is dat dan voor gevoel? Wat me momenteel rust geeft is de mooie natuur hier in de Andalusische bergen inclusief de geluiden zoals het tjilpen van vogels in de vroege ochtend. Vanmorgen zag ik 2 roofvogels met hun krachtige vleugels over de vallei cirkelen. De vogels maken zich niet zo druk over wat ze willen, ze vliegen gewoon op hun moment van Zijn.

Een aantal jaren geleden heb ik eens een gedicht gemaakt waar ik ineens aan moet denken:

De bloem bloeit
zonder hoop
zonder doel
zonder verzet

De bloem bloeit
laat het ZIJN zijn

Het is goed zoals het is
Hier
Nu
Perfectie in het niets

De bloem IS
Zoals IK BEN

En bloeit…